ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದ್ದ ವಿಶೇಷ ಶಿಕ್ಷೆಗಳು (Old days special punishments in schools) ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷೆಗಳ ಹಿಂದಿನ ಸದುದ್ದೇಶಗಳು . ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಶಿಕ್ಷೆಗಳು ಅನೇಕ ಬಗೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆ ಶಿಕ್ಷೆಗಳು ಅತಿ ಎನಿಸಿದ್ದರೂ ಅವುಗಳ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಅರ್ಥ ಇರುತ್ತಿತ್ತು.
ಮೊಣಕಾಲ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲು (Traditional school punishments):
ಮೊಣಕಾಲ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಒಂದು ಭಾಗ. ಇದು ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡವರನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಸಂಕೇತ. ಮಗುವಿಗೆ ಮೊಣಕಾಲ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲಿಸೋಕೆ ಹೇಳಿದರೆ, ಅದು “ವಿನಯವನ್ನು ರೂಢಿಸಿಕೋ” ಎಂಬ ಅರ್ಥವಿದೆ. ಈ ಕ್ರಿಯೆ ನಮಗೆ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೊರೆದು ವಿನಮ್ರತೆಯನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ.
ಇದು ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಅಥವಾ ಹಿರಿಯರ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳುವುದು ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಗೌರವ ನೀಡುವುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡುತ್ತದೆ. ಈ ರೀತಿಯ ಶಿಷ್ಟಾಚಾರಗಳು ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಶ್ರದ್ಧೆ ಮತ್ತು ಗೌರವವನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತವೆ.
ಮೊಣಕಾಲ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಮತ್ತು ಶ್ರದ್ಧೆಯನ್ನು ವೃದ್ಧಿಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಸಣ್ಣ ಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲೇ ಬೃಹತ್ ಮಾನವೀಯ ಮೌಲ್ಯ ಅಡಗಿದೆ.
ಬಾಯಿಯ ಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಟ್ಟುಕೋ:
“ಬಾಯಿಯ ಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಟ್ಟುಕೋ” ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ. ಇದರಿಂದ “ಸ್ವ-ಪ್ರಶಂಸೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಡ” ಎಂಬುದನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅಂದರೆ, ತಾನು ಮಾಡಿದ ಸಣ್ಣ-ಮೂದಲ ಸಾಧನೆಗಳನ್ನೇ ಹೂರಣ ಮಾಡೋದು ಬೇಡ ಎಂಬ ಸೂಚನೆ.
ತಮಗೇ ತಾವು ಬಲೆಗೆ ಬಿದ್ದಂತೆ ಹೊಗಳಿಕೆಯನ್ನು ತಾನೇ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕೆಟ್ಟ impression ಮೂಡಿಸುತ್ತದೆ. ಬೇರೆಯವರು ನಿಮ್ಮ ಒಳ್ಳೆಯತನ ಮತ್ತು ಸಾಧನೆಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕು.
ಶ್ರದ್ಧೆ ಮತ್ತು ಮೌನದ ಮೂಲಕ ಬುದ್ದಿವಂತಿಕೆ ಮತ್ತು ವಿನಯವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಬೇಕು. ಹೀಗಾಗಿ, ಬಾಯಿಯ ಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ಅಹಂಕಾರ ತೊರೆದು, ಇತರರಿಗೆ ಮುಕ್ತ ಜಾಗ ಬಿಡಬಹುದು.
ಕಿವಿ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲು(Age-old school punishments):
“ಕಿವಿ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲು” ಎಂಬ ಮಾತು ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಮಹತ್ವದ್ದು(Old days special punishments in schools). ಇದರಿಂದ “ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಶ್ರದ್ದೆಯಿಂದ ಕೇಳು” ಎಂಬ ಅರ್ಥ ಬರುತ್ತದೆ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ, ಏನೋ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದಾಗ, ಅವರಿಗೆ ತಿದ್ದುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕಿವಿ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಇದರ ಆಶಯ ಕೇವಲ ಶಿಕ್ಷೆಯಲ್ಲ, ನಿಜವಾದ ಉಪದೇಶ. ಇದು ನಾವು ತಪ್ಪು ಮಾಡದೇ, ಇತರರ ಸಲಹೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಗಮನವಿಟ್ಟು ಕೇಳಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ನಮಗೆ ಸ್ಮರಿಸುತ್ತದೆ.
ಹೀಗಾಗಿ, “ಕಿವಿ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲು” ಎನ್ನುವುದು ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಶ್ರದ್ದೆ, ವಿನಯ, ಮತ್ತು ಶಿಸ್ತನ್ನು ಬೆಳೆಸುವ ಚಿನ್ನದ ಮಾತಾಗಿದೆ.
ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲು:
“ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲು” ಎನ್ನುವುದು ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚೆನ್ನಾದ ಸಾನ್ನಿಧ್ಯವಿದೆ. ಇದರ ಅರ್ಥ “ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿರು” ಎಂಬುದಾಗಿದೆ.
ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರು “ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲು” ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ. ಇದು ಶಿಕ್ಷೆಯ ಭಾಗವಾಗಿ ಕಂಡರೂ, ಇದರ ಹಿಂದಿನ ಅರ್ಥವು ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿದೆ.
ಅದು ಓದಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಗಮನಕೊಟ್ಟು, ಬೇರೆ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಸಾಧನೆಮಾಡು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಅದು ಕೇವಲ ಶಿಕ್ಷೆಯಲ್ಲ, ಓದು, ಅಭ್ಯಾಸ ಮತ್ತು ಮನೋವಿಕಾಸದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಮುಂದುವರೆಯಲು ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡುವುದು.
ಹೀಗಾಗಿ, “ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲು” ಎಂಬ ಮಾತು ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ, ಯಶಸ್ಸಿನ ಶ್ರೇಯೋಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ನಾಂದಿ ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ.
ಕೈಯೆತ್ತಿ ನಿಲ್ಲು ಅಂದರೆ (Vintage disciplinary actions in schools):
“ಕೈಯೆತ್ತಿ ನಿಲ್ಲು” ಎನ್ನುವುದು ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಉಪದೇಶವಂತೆ. ಇದರ ಅರ್ಥ, “ನಿನ್ನ ಗುರಿ ಉನ್ನತವಾಗಿರಲಿ ಮತ್ತು ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿರಲಿ” ಎಂಬುದಾಗಿದೆ. ಯಾರಾದರೂ ಕೈಯೆತ್ತಿ ನಿಂತಾಗ, ಅವರು ತಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಉನ್ನತವರ್ಗದ ಗುರಿಗಳತ್ತ ಒಲವು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಇದು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಲು, ಉದ್ದೇಶಗಳ ಮೇಲೆ ನಿರಂತರ ದೃಷ್ಟಿ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ಮತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಇಡುವ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ತರಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ಹೆತ್ತವರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬೋಧಿಸುವಂತಹ ಈ ಪದ, ಗುರಿ ಹಾಸಲು ಮಹತ್ವದ ಉಪದೇಶವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ, “ಕೈಯೆತ್ತಿ ನಿಲ್ಲು” ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ಶಾರೀರಿಕವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ; ಅದು ನಮ್ಮ ಸಫಲತೆಗೆ ದಾರಿ ಬಿಡುವ ಸಂಕೇತ.
ಗೋಡೆಗೆ ಮುಖಮಾಡಿ ನಿಲ್ಲು:
“ಗೋಡೆಗೆ ಮುಖಮಾಡಿ ನಿಲ್ಲು” ಎಂದರೆ, “ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ಮಾಡಿಕೋ” ಎಂಬುದರ ಅರ್ಥ. ಈ ಪದವನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಇದರ ಹಿಂದಿನ ಅರ್ಥ ದ್ವಾರ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರುತ್ತದೆ.
ಇದು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದಾಗ, ಹೊರಗಿನ ಜಗತ್ತಿನಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ನಿಂತು, ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಚಿಂತೆಗಳನ್ನು, ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಪರಾಮರ್ಶಿಸಲು ನಮಗೆ ಸಮಯ ನೀಡುತ್ತದೆ.
ಇದು ನಮ್ಮ ತಪ್ಪುಗಳ ಪರಿಶೀಲನೆಗೆ, ಮತ್ತು ನಾವು ಉತ್ತಮ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆವುದಕ್ಕೆ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೋರುತ್ತದೆ (punishments in schools).
ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ನಮಗೆ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ, ಸತ್ಯವನ್ನು ಅರಿಯುವ, ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ನಿರ್ಣಯಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿ ನೀಡುತ್ತದೆ.
ಹೀಗಾಗಿ, “ಗೋಡೆಗೆ ಮುಖಮಾಡಿ ನಿಲ್ಲು” ಎಂಬುದು ಜೀವನದ ಪಾಠ ಕಲಿಸುವ ಒಂದು ದಾರಿ.
ತರಗತಿಯ ಕೋಣೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರೆ (Ancient methods of student discipline):
“ತರಗತಿಯ ಕೋಣೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ನಿಲ್ಲು” ಎಂದರೆ, “ಪರಿಸರದ ಜ್ಞಾನ ಪಡೆದುಕೋ” ಎಂಬ ಅರ್ಥವಾಗಿದೆ.
ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊರಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಕಾರಣವೇನೆಂದರೆ, ಅವರು ಕಲಿಕೆಯ ಪಾಠದ ಹೊರತಾದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು.
ಹೊರಗಿದ್ದಾಗ, ನಾವು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೌಂದರ್ಯ, ಪರಿಸರದ ವೈವಿಧ್ಯತೆ, ಹಕ್ಕಿಗಳ ಗಾನ, ಗಾಳಿಯ ಸುತ್ತಾಟ, ಹಾಗೂ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇವೆ. ಇವು ನಮಗೆ ಶಾಲೆಯ ಪಠ್ಯ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣದ ತರಬೇತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ.
ಹಾಗಾಗಿ, ತರಗತಿಯ ಹೊರಗೆ ನಿಂತು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣು-ಕಿವಿಗಳನ್ನು ತೆರೆಯಲು, ಹೊಸ ಅರಿವುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಇದು ಜೀವನದ ಪಾಠವನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಒಂದು ಅದ್ಭುತ ಅವಕಾಶವೇನೆಂದು ಹೇಳಬಹುದು.
ಕರಿಹಲಗೆ ಒರೆಸು ಎಂದರೆ (Traditional methods of disciplining students):
“ಕರಿಹಲಗೆ ಒರೆಸು” ಎಂದರೆ, “ಯಾವಾಗಲೂ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ತಿದ್ದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಇರು” ಎಂಬ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಈ ಮಾತು ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಪಾಠವನ್ನೇ ಮನಸಿಗೆ ಹೊಕ್ಕಿಸುತ್ತದೆ.
ತಪ್ಪುಗಳು ಎಲ್ಲರ ಜೀವನದಲ್ಲಿಯೂ ಸಂಭವಿಸುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ತಿದ್ದಿಕೊಂಡು ಮುಂದೆ ಸಾಗುವುದು ಮುಖ್ಯ.
ಕಾಲಿ ಕರಿಹಲಗೆ ಮತ್ತೆಮತ್ತೆ ಒರೆಸಿದಂತೆ, ನಾವು ನಮ್ಮ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ತಿದ್ದಿಕೊಂಡು ಹೊಸ ಪ್ರಾರಂಭವನ್ನು ಮಾಡಬಹುದು. ಇದು ಹಳೆ ದೋಷಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿ, ಹೊಸ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಮಾರ್ಗ ತೋರುತ್ತದೆ.
ಅದರಿಂದ, “ಕರಿಹಲಗೆ ಒರೆಸು” ಎಂಬುದರ ಅರ್ಥ, ನಮ್ಮ ಹಳೆಯ ದೋಷಗಳನ್ನು ತಿದ್ದಿಕೊಂಡು ಸದಾ ನವೀನತೆ, ಸಾಧನೆ, ಮತ್ತು ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಸಿದ್ಧರಾಗಿರಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ.
ಒಂದೇ ವಿಷಯವನ್ನು ಹಲವು ಬಾರಿ ಬರೆಯಲು ಹೇಳಿದರೆ (Punishments from the past in schools):
“ಒಂದೇ ವಿಷಯವನ್ನು ಹಲವು ಬಾರಿ ಬರೆಯಲು ಹೇಳಿದರೆ” ಎಂದರೆ, “ಗೆಲುವು ಸಿಗುವವರೆಗೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರು, ಸೋಲೊಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಡ” ಎಂಬ ಅರ್ಥವಿದೆ. ಈ ಮಾತು ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಮಹತ್ವದ ಪಾಠವನ್ನೇ ಹೇಳುತ್ತದೆ.
ಯಾವುದೇ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಮೊದಲೇ ಯಶಸ್ಸು ದೊರೆಯದು, ಹಲವು ಬಾರಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು. ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಬಂದಾಗ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಬೇಡಿ, ಆದರೆ ಮುಂಬರುವ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಿ.
ಪ್ರಯತ್ನಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಗೆಲುವಿನ ಕೀಲಿ ಇದೆ. ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೂ ತಿದ್ದು, ಮತ್ತೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸು. ಈ ಶಕ್ತಿಯು ನಮ್ಮ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನು ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.
ಹಾಗಾಗಿ, ಯಾವಾಗಲೂ ಗೆಲುವು ಸಿಗುವವರೆಗೆ ಹಿಂಜರಿಯದೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾ ಇರು. ಅದು ನಿನ್ನನ್ನು ಜಯಶಾಲಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆಯಲ್ಲಾ ಶಿಕ್ಷೆಯೆಂಬ ನವರತ್ನಗಳು. ಗೂಢಾರ್ಥವ ಜೋಡಿಸಿ ಬದುಕ ತಿದ್ದುವ ಗುರುಗಳಿಗೆ ನಮೋ.